luceant

Discretiva

luceant dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
lūceant	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	lūceō (lūcēre)

API: /ˈluːke.ant/

Syllabificatio phonetica: lū·ce·ant — morphologica: luc-eant

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. VII.

Hinc etiam et sol appellatus, eo quod solus appareat obscuratis cunctis sideribus. Nec mirum hoc de sole, cum etiam plena luna, et tota nocte fulgente, pleraque astra non luceant. —De natura rerum Isidori Hispalensis ^[1]^[2]

saec. XII.

Et iterum audivi vocem ex illo mihi dicentem: Magna mysteria sunt haec: Considera enim solem et lunam et stellas. Ego formavi solem ut luceat in die, et lunam et stellas ut luceant in nocte. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Isidorus Hispalensis - De natura rerum. (Universitas Turicensis): De lumine stellarum. Caput XXIV. [1] — luceant
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: luceant.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio quinta, UT — luceant