luceant

E Victionario

Discretiva

luceant dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
lūceant tertia pluralis praesens activa coniunctivus lūceō (lūcēre)

Appellatio[+/-]

API: /ˈluːke.ant/(classice)
Syllabificatio phonetica: lū·ce·ant — morphologica: luc-eant

Loci[+/-]

Isidorus Hispalensis
560-636
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Hinc etiam et sol appellatus, eo quod solus appareat obscuratis cunctis sideribus. Nec mirum hoc de sole, cum etiam plena luna, et tota nocte fulgente, pleraque astra non luceant. —De natura rerum Isidori Hispalensis [1][2]

saec. XII.

  • Et iterum audivi vocem ex illo mihi dicentem: Magna mysteria sunt haec: Considera enim solem et lunam et stellas. Ego formavi solem ut luceat in die, et lunam et stellas ut luceant in nocte. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Isidorus Hispalensis - De natura rerum. (Universitas Turicensis):  De lumine stellarum. Caput XXIV. [1] — luceant
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: luceant.
  3. 3.0 3.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio quinta — luceant