inveniendum

Discretiva

inveniendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
inveniendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	inveniō (invenīre)

Forma	Modus flexurae	originis
inveniendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi inveniendus
inveniendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi inveniendus
inveniendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi inveniendus
inveniendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi inveniendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /inweniˈendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·ve·ni·en·dum — morphologica: in-veni-end-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• C. Sicinius igitur Q. Pompei illius, qui censor fuit, ex filia nepos, quaestorius mortuus est; probabilis orator, iam vero etiam probatus, ex hac inopi ad ornandum, sed ad inveniendum expedita Hermagorae disciplina. —Brutus Ciceronis

saec. I.

• Iam enim ad id genus, quod et frequentissimum est et exspectari maxime credo, veniendum est, in quo per quandam suspicionem quod non dicimus accipi volumus, non utique contrarium, ut in εἰρωνίαν|, sed aliud latens et auditori quasi inveniendum. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas nova

saec. XVI.

• Circulorum, quaternarium non nisi tribus hisce, qui modo proponuntur, differentiis prolifice coibunt. In hisce omnes cosmometricae figurae non implicitae modo, sed etiam invenientur explicitae vel in una vel in harum duabus vel in tribus, vel sigillatim vel duarum vel trium complexione, quarum excellentiam admirabilem facillime per applicationem ad investigandum, inveniendum et iudicandum coniiciemus, ut per se ipsum quisquis vel mediocri praeditus iudicio compertum habet. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni