interventor

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /interˈwentor/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·ven·tor — morphologica: inter-ven-tor

Notatio[+/-]

Latine: interveniō

Nomen substantivum[+/-]

interven|tor, -tōris masc.

  1. Qui intervenit, qui aliquid agenti supervenit.[1]
  2. Qui pro altero intervenit, et fidem suam interponit.[1]

Declinatio[+/-]

m. sing. plur.
nom. interventor interventōrēs I
gen. interventōris interventōrum II
dat. interventōrī interventōribus III
acc. interventōrem interventōrēs IV
abl. interventōre interventōribus VI
voc. interventor interventōrēs V

Dictiones collatae[+/-]

Translationes[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 912 — “INTERVENTOR, ōris, m. 3.”