instructura
Discretiva
|
instructura dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]īnstrūctūra
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| īnstrūctūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii īnstrūctūrus |
| īnstrūctūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii īnstrūctūrus |
| īnstrūctūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii īnstrūctūrus |
| īnstrūctūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii īnstrūctūrus |
| īnstrūctūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii īnstrūctūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /iːnstruːkˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: īn·strūc·tū·ra — morphologica: in-struct-ur-a
īnstrūctūrā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| īnstrūctūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii īnstrūctūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /iːnstruːkˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: īn·strūc·tū·rā — morphologica: in-struct-ur-a