inhabitabilis

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio[+/-]

API: /inhabiˈtaːbilis/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ha·bi·tā·bi·lis — morphologica: in-habit-abil-is

Notatio[+/-]

  1. Latine: in- + habitābilis.[1][2]
  2. Latine: inhabitō.[1][3]

Nomen adiectivum[+/-]

inhabitābil|is, -is, -e

  1. Qui habitari non potest.[1][2]
  2. Qui habitari potest.[1][3]

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. inhabitābilis inhabitābilis inhabitābile nom. inhabitābilēs inhabitābilēs inhabitābilia
gen. inhabitābilis inhabitābilis inhabitābilis gen. inhabitābilium inhabitābilium inhabitābilium
dat. inhabitābilī inhabitābilī inhabitābilī dat. inhabitābilibus inhabitābilibus inhabitābilibus
acc. inhabitābilem inhabitābilem inhabitābile acc. inhabitābilēs inhabitābilēs inhabitābilia
abl. inhabitābilī inhabitābilī inhabitābilī abl. inhabitābilibus inhabitābilibus inhabitābilibus
voc. inhabitābilis inhabitābilis inhabitābile voc. inhabitābilēs inhabitābilēs inhabitābilia

Usus[+/-]

  1. Atque terrae magnas regiones inhabitabiles incultasque videmus. (Cic. 1. Nat. D. 10. 24.) [1]
  2. Quos homines per inhabitabiles oras terrae sparsit prima incipiensque navitas. (Arnob. 1.) [1]

Dictiones collatae[+/-]

Antonyma · contraria

  1. habitābilis

Translationes[+/-]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 841 — “ĬNHĂBĬTĀBĬLIS, e, adject.”
  2. 2.0 2.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — inhabitabilis.1 (tom. 2, p. 0270)
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — inhabitabilis.2 (tom. 2, p. 0270)