inconstruo

E Victionario

Latine[+/-]

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio[+/-]

in + construo

Verbum transitivum[+/-]

inconstrŭ|ō, -ĕre, -xi, -ctum

  1. Construere cum aliqua re.

Coniugatio[+/-]

Radix praesens inconstrŭ-
Praesens indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. inconstrŭō inconstrŭimus I. inconstrŭor inconstrŭimur
II. inconstrŭis inconstrŭitis II. inconstrŭeris inconstrŭiminī
III. inconstrŭit inconstrŭunt III. inconstrŭitur inconstrŭuntur
Imperativus
act. inconstrŭe inconstrŭite pass. inconstrŭere inconstrŭiminī
Imperativus futurus
II. inconstrŭitō inconstrŭitōte II. inconstrŭitor
III. inconstrŭitō inconstrŭuntō III. inconstrŭitor inconstrŭuntor
Praesens subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. inconstrŭam inconstrŭāmus I. inconstrŭar inconstrŭāmur
II. inconstrŭās inconstrŭātis II. inconstrŭāris inconstrŭāminī
III. inconstrŭat inconstrŭant III. inconstrŭātur inconstrŭantur
Imperfectum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. inconstrŭēbam inconstrŭēbāmus I. inconstrŭēbar inconstrŭēbāmur
II. inconstrŭēbās inconstrŭēbātis II. inconstrŭēbāris inconstrŭēbāminī
III. inconstrŭēbat inconstrŭēbant III. inconstrŭēbātur inconstrŭēbantur
Imperfectum subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. inconstrŭerem inconstrŭerēmus I. inconstrŭerer inconstrŭerēmur
II. inconstrŭerēs inconstrŭerētis II. inconstrŭerēris inconstrŭerēminī
III. inconstrŭeret inconstrŭerent III. inconstrŭerētur inconstrŭerentur
Futurum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. inconstrŭam inconstrŭēmus I. inconstrŭar inconstrŭēmur
II. inconstrŭēs inconstrŭētis II. inconstrŭēris inconstrŭēminī
III. inconstrŭet inconstrŭent III. inconstrŭētur inconstrŭentur
Radix perfecta inconstrux-
Perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. inconstruxī inconstruximus
II. inconstruxistī inconstruxistis
III. inconstruxit inconstruxērunt
Perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. inconstruxerim inconstruxerīmus
II. inconstruxerīs inconstruxerītis
III. inconstruxerit inconstruxerint
Plusquam perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. inconstruxeram inconstruxerāmus
II. inconstruxerās inconstruxerātis
III. inconstruxerat inconstruxerant
Plusquam perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. inconstruxissem inconstruxissēmus
II. inconstruxissēs inconstruxissētis
III. inconstruxisset inconstruxissent
Futurum perfectum
act. sing. plur.
I. inconstruxerō inconstruxerimus
II. inconstruxeris inconstruxeritis
III. inconstruxerit inconstruxerint
Infinitivi
act. pass.
praes. inconstrŭere inconstrŭī
perf. inconstruxisse
Participia
praes. inconstrŭēns, -entis
perf. inconstructus, -a, -um
fut. inconstructūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. inconstrŭendum, -ī
adiect. inconstrŭendus, -a, -um
supina inconstructum, inconstructū