hydrargyro

E Victionario

Discretiva

hydrargyro dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
hydrargyrō casus dativus singularis substantivi hydrargyrum
hydrargyrō casus ablativus singularis substantivi hydrargyrum
hydrargyrō casus dativus singularis substantivi hydrargyrus
hydrargyrō casus ablativus singularis substantivi hydrargyrus

Appellatio[+/-]

API: /hyˈdrar.ɡy.roː/(classice)
Syllabificatio phonetica: hy·drar·gy·rō — morphologica: hydrargyr-o

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

  • Marmori et iis, quae candefieri non possunt, ovi candido inlinuntur, ligno glutini ratione conposita; leucophorum vocant. quid sit hoc aut quemadmodum fiat, suo loco docebimus. aes inaurari argento vivo aut certe hydrargyro legitimum erat, de quis dicemus illorum naturam reddentes. —Naturalis historia Plinii [1][2]
  • Hydrargyro argentum inauratur solum nunc prope, cum et in aerea simili modo duci debeat. sed eadem fraus, quae in omni parte vitae ingeniosissima est, viliorem excogitavit materiam, ut docuimus. —Naturalis historia Plinii [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 33, cap. 20, [64] — hydrargyro
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: hydrargyro.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 33, cap. 42, [125] — hydrargyro