hilarent

Discretiva

hilarent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
hilarent	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	hilarō (hilarāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈhi.la.rent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hi·la·rent — morphologica: hilar-ent

Loci

Macrobius fl.c.420

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. V.

• Nam si, ut fateri necesse est, in omni conventu aut tacendum est aut loquendum, quaeramus silentiumne conviviis an et opportunus sermo conveniat. Nam si, ut apud Athenas Atticas Areopagitae tacentes iudicant, ita inter epulas oportet semper sileri, non est ultra quaerendum inter mensas philosophandum necne sit. Si vero non erunt muta convivia, cur ubi sermo permittitur, honestus sermo prohibetur, maxime cum non minus quam dulcedo vini hilarent verba convivium? —Saturnalia Macrobii