genti

Discretiva

genti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

gentī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
gentī	casus dativus singularis	substantivi gēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgentiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: gen·tī — morphologica: gent-i

Italice

genti

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
genti	forma pluralis · genus femininum	substantivi gente

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈʤɛnti/

Syllabificatio phonetica: gen·ti — morphologica: gent-i

Loci

P. Cornelius Tacitus ca. 116

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• atque ubi primum tui copia, vetera novis et quieta turbidis antehabeo, neque ob praemium, sed ut me perfidia exsolvam, simul genti Germanorum idoneus conciliator, si paenitentiam quam perniciem maluerit. —Annales P. Cornelii Taciti