generent

Discretiva

generent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
generent	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	generō (generāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈgenerent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rent — morphologica: gener-ent

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Isidorus Hispalensis 560-636

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Quonam modo generent, desiderium et admiratio hominum differri non patitur. pisces attritu ventrium coeunt tanta celeritate, ut visum fallant, delphini et reliqua cete simili modo et paulo diutius. femina piscis coitus tempore marem sequitur, ventrem eius rostro pulsans; sub partu mares feminas similiter, ova vescentes earum. nec satis est generationi per se coitus, nisi editis ovis interversando mares vitale adsperserint virus. —Naturalis historia Plinii

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Genera dicta sunt quod generent, ut masculinum et femininum. Cetera nomina non sunt genera, sed hoc nominum ratio et auctoritas voluit. Neutrum dictum quia nec hoc est nec illud, id est nec masculinum nec femininum. Commune dictum quia duobus generibus nomen unum communicat, ut «hic» et «haec canis.» —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis

Latinitas nova

saec. XVI.

• Interdum vero accidit, ut duo contraria tertium aliquod generent et non fiat in invicem transitus, ut quando in aqua corrumpitur frigidum et igne corrumpitur siccum, pugnantibus invicem aqua et igne, tum generatur aer, nempe humidum, calidum; quando vero pugnantibus aqua et igne corrumpitur ignis calidum et aquae humidum, tunc generatur terra, quae est siccum ignis et frigidum aquae; —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni