generanda

E Victionario

Discretiva

generanda dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

generanda[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
generanda casus nominativus singularis · genus femininum gerundivi generandus
generanda casus vocativus singularis · genus femininum gerundivi generandus
generanda casus nominativus pluralis · genus neutrum gerundivi generandus
generanda casus accusativus pluralis · genus neutrum gerundivi generandus
generanda casus vocativus pluralis · genus neutrum gerundivi generandus
Appellatio[+/-]
API: /geneˈranda/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ne·ran·da — morphologica: gener-and-a

generandā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
generandā casus ablativus singularis · genus femininum gerundivi generandus
Appellatio[+/-]
API: /geneˈrandaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ne·ran·dā — morphologica: gener-and-a

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • debent adcommodatae esse et equorum naturae neque ex alia causa nomen accepisse. quippe quaedam animalium remediis nascuntur locupleti divinitate ad generanda praesidia, ut non sit mirari satis ingenium eius disponentis auxilia in genera, in causas, in tempora, ut aliis prosit aliud horis diesque nullus prope sine praesidiis reperiatur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 14, [30] — generanda
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: generanda.