fugituro

Discretiva

fugituro dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fugitūrō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii fugitūrus
fugitūrō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii fugitūrus
fugitūrō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii fugitūrus
fugitūrō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii fugitūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /fugiˈtuːroː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·gi·tū·rō — morphologica: fugit-ur-o

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• conciliatorem nosse ad hoc prodest, ne capiatur, fugituro in reliquum grege. ferunt discordem socium duci insidiatum pulchre noto cepisse malefica voluntate; agnitum in macello socio, cuius iniuria erat, et damni formulam editam condemnatumque addit Mucianus aestimata lite. —Naturalis historia Plinii