fugisse

Discretiva

fugisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fūgisse	—	perfectum	activa	infinitivus	fugiō (fugere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /fuːˈgisse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fū·gis·se — morphologica: fug-isse

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• namque modo multitudo conferta inest circa dimidios orbes lunae, placida nocte leniter inlustrante eas, modo raritas, ut fugisse miremur, plenilunio abscondente aut cum solis suprave dictarum radii visus pr<a>estrinxere nostros. —Naturalis historia Plinii