Jump to content

fugient

E Victionario

Discretiva

fugient dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fugient tertia pluralis futurum activa indicativus fugiō (fugere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfugient/(classice)
Syllabificatio phonetica: fu·gi·ent — morphologica: fugi-ent

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • Melissophyllo sive melittaena si perunguantur alvi, non fugient apes; nullo enim magis flore gaudent. scopis eius examina facillime continentur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 26, [149] — fugient
  2. Vicicitatio: fugient.