fugiendum

Discretiva

fugiendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
fugiendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	fugiō (fugere)

Forma	Modus flexurae	originis
fugiendum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi fugiendus
fugiendum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi fugiendus
fugiendum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi fugiendus
fugiendum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi fugiendus

Appellatio

API: /fugiˈendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fu·gi·en·dum — morphologica: fugi-end-um

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• quae possint, in mandendo solida devorare, nec capiente aviditatem alvo coniectis in fauces unguibus extrahere aut si fugiendum in satietate habeant. —Naturalis historia Plinii