Jump to content

fugiat

E Victionario

Discretiva

fugiat dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fugiat tertia singularis praesens activa coniunctivus fugiō (fugere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfugiat/(classice)
Syllabificatio phonetica: fu·gi·at — morphologica: fugi-at

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • si quis alam ei detruncet, non fugiat examen. cum processere, se quaeque proximam illi cupit esse, in officio conspici gaudet. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 17, [54] — fugiat
  2. Vicicitatio: fugiat.