fugerint

E Victionario

Discretiva

fugerint dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
fūgerint tertia pluralis perfectum activa coniunctivus fugiō (fugere)
fūgerint tertia pluralis futurum exactum activa indicativus fugiō (fugere)

Appellatio[+/-]

API: /ˈfuːgerint/(classice)
Syllabificatio phonetica: fū·ge·rint — morphologica: fug-erint

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • Aristocreon Libyae latere a Meroe oppidum Tollen dierum V itinere tradit; inde dierum XII Esar oppidum Aegyptiorum qui Psammetichum fugerint; in eo prodente se CCC habitasse; contra in Arabico latere Diaron oppidum esse eorum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 35, [191] — fugerint
  2. Vicicitatio: fugerint.