Discretiva
|
fortissimum dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| fortissimum
|
casus accusativus singularis · genus masculinum
|
adiectivi fortissimus (fortis superlativus)
|
| fortissimum
|
casus nominativus singularis · genus neutrum
|
adiectivi fortissimus (fortis superlativus)
|
| fortissimum
|
casus accusativus singularis · genus neutrum
|
adiectivi fortissimus (fortis superlativus)
|
| fortissimum
|
casus vocativus singularis · genus neutrum
|
adiectivi fortissimus (fortis superlativus)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: for·tis·si·mum — morphologica: fort-issim-um
|
|
|
|
Apuleius
ca. 125-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170 p.C.n.)
- Sed male prima a pueritia inductus es et acutas manus habes et maiores tuos irreverenter pulsasti totiens et ipsam matrem tuam, me inquam ipsam, parricida denudas cotidie et percussisti saepius et quasi viduam utique contemnis nec vitricum tuum fortissimum illum maximumque bellatorem metuis. Quidni? cui saepius in angorem mei paelicatus puellas propinare consuesti. Sed iam faxo te lusus huius paeniteat et sentias acidas et amaras istas nuptias. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]
Fontes
