Discretiva
|
fantur dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| fantur
|
tertia pluralis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
for (fārī)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: fan·tur — morphologica: f-antur
|
|
Marcus Terentius Varro
-116…-27
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 47-45 a.C.n.)
- Fatur is qui primum homo significabilem ore mittit vocem. Ab eo, ante quam ita faciant, pueri dicuntur infantes; quom id faciunt, iam fari, quod vocabulum a similitudine vocis pueri, id dictum. Ab hoc tempore quod tum pueris constituant Parcae fando, dictum fatum et res fatales. Ab hac eadem voce qui facile fantur facundi dicti, et qui futura praedivinando soleant fari fatidici; dicti idem vaticinari, quod vesana mente faciunt. —De lingua Latina Varronis [1][2]
Fontes
