Discretiva
|
exploravimus dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| explōrāvimus
|
prima pluralis
|
perfectum
|
activa
|
indicativus
|
explōrō (explōrāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·vi·mus — morphologica: ex-plorav-imus
|
|
|
|
Aulus Gellius
ca. 130-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
- Quod autem supra scriptum est in Q. Claudi verbis: ‘Propter magnitudinem atque inmanitatem facies’, id nos aliquot veteribus libris inspectis exploravimus atque ita esse, ut scriptum est, comperimus. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]
Fontes
