Discretiva
|
exploraverit dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| explōrāverit
|
tertia singularis
|
perfectum
|
activa
|
coniunctivus
|
explōrō (explōrāre)
|
| explōrāverit
|
tertia singularis
|
futurum exactum
|
activa
|
indicativus
|
explōrō (explōrāre)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·ve·rit — morphologica: ex-plorav-erit
Formae aliae[+/-]
|
|
|
|
Aulus Gellius
ca. 130-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
- Quam tenuiter curioseque exploraverit Antonius Iulianus in oratione M. Tullii verbi ab eo mutati argutiam.
- Antonius Iulianus rhetor perquam fuit honesti atque amoeni ingeni. Doctrina quoque ista utiliore ac delectabili veterumque elegantiarum cura et memoria multa fuit; ad hoc scripta omnia antiquiora tam curiose spectabat et aut virtutes pensitabat aut vitia rimabatur, ut iudicium esse factum ad amussim diceres. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]
Fontes
