Jump to content

explorabat

E Victionario

Discretiva

explorabat dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
explōrābat tertia singularis imperfectum activa indicativus explōrō (explōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /eks.ploːˈraːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: ex·plō·rā·bat — morphologica: ex-plor-abat

Loci

[+/-]
P. Cornelius Tacitus
55-117
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

  • Mos habebatur principum liberos cum ceteris idem aetatis nobilibus sedentes vesci in adspectu propinquorum propria et parciore mensa. illic epulante Britannico, quia cibos potusque eius delectus ex ministris gustu explorabat, ne omitteretur institutum aut utriusque morte proderetur scelus, talis dolus repertus est. —Annales P. Cornelii Taciti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XIII. [16] — explorabat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: explorabat.