exiere

E Victionario

Discretiva

exiere dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
exiēre tertia pluralis perfectum activa indicativus exeō (exīre)
Appellatio[+/-]
API: /eksiˈeːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: ex·i·ē·re — morphologica: ex-i-ere
Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • optimae sunt quae in collatione aurum albicare quadam argenti facie cogunt. hae funda includuntur perspicuae, ceteris subicitur aurichalcum, tametsi exiere iam de gemmarum usu. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Vicicitatio: exiere.
  2. Vicifons: Naturalis Historia Plinii, liber XXXVII, [42].