epigrammaton

Discretiva

epigrammaton dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
epigrammatōn	casus genitivus pluralis	substantivi epigramma

Appellatio pronuntiatusque

API: /epiˈgrammatoːn/

(classice)

Syllabificatio phonetica: e·pi·gram·ma·tōn — morphologica: epi-grammat-on

Formae aliae

• epigrammatum

Loci

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Lascivam verborum veritatem, id est epigrammaton linguam, excusarem, si meum esset exemplum: sic scribit Catullus, sic Marsus, sic Pedo, sic Gaetulicus, sic quicumque perlegitur. —Epigrammata M. Valerii Martialis