Discretiva
|
dubitanda dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
dubitanda[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
dubitanda
|
casus nominativus singularis · genus femininum
|
gerundivi dubitandus
|
dubitanda
|
casus vocativus singularis · genus femininum
|
gerundivi dubitandus
|
dubitanda
|
casus nominativus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi dubitandus
|
dubitanda
|
casus accusativus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi dubitandus
|
dubitanda
|
casus vocativus pluralis · genus neutrum
|
gerundivi dubitandus
|
Appellatio[+/-]
- Syllabificatio phonetica: du·bi·tan·da — morphologica: dubit-and-a
dubitandā[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
dubitandā
|
casus ablativus singularis · genus femininum
|
gerundivi dubitandus
|
Appellatio[+/-]
- Syllabificatio phonetica: du·bi·tan·dā — morphologica: dubit-and-a
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Sunt autem etiam clariora vel plane perspicua minimeque dubitanda indicia naturae, maxime scilicet in homine sed in omni animali, ut appetat animus aliquid agere semper neque ulla condicione quietem sempiternam possit pati. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]
class. (ca. 29-19 a.C.n.)
- est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,
- terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae;
- Oenotri coluere viri; nunc fama minores
- Italiam dixisse ducis de nomine gentem.
- hae nobis propriae sedes, hinc Dardanus ortus
- Iasiusque pater, genus a quo principe nostrum.
- surge age et haec laetus longaevo dicta parenti
- haud dubitanda refer: Corythum terrasque requirat
- Ausonias; Dictaea negat tibi Iuppiter arva.» —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [3][2]
Fontes