dormitionem
Discretiva
dormitionem dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
dormītiōnem | casus accusativus singularis | substantivi dormītiō |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /dormiːtiˈoːnem/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dormī·ti·ō·nem — morphologica: dormition-em
Loci[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica[+/-]
- Quia oportet ut dormitionem accipiant membra ista aliquantum, et resurgant tempore suo omnes. —Sermones de tempore Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones de tempore (Universitas Turicensis). Sermo CCLXIV. Caput 6 — dormitionem
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: dormitionem.