donantis

E Victionario

Discretiva

donantis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dōnantis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dōnantis casus genitivus singularis participii dōnāns
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /doːˈnan.tis/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nan·tis — morphologica: don-ant-is

dōnantīs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dōnantīs casus accusativus pluralis · genus masculinum participii dōnāns
dōnantīs casus accusativus pluralis · genus femininum participii dōnāns
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /doːˈnan.tiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nan·tīs — morphologica: don-ant-is

Loci[+/-]

Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Nec maestorum solum sed etiam indignantium voces exaudiebantur, tam viridem et in flore aetatis fortunaeque invidia deum ereptum esse rebus humanis. Vigor eius et vultus educentis in proelium milites, obsidentis urbes, evadentis in muros, fortes viros pro contione donantis occurrebant oculis. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber X. Capitulum V, [10] — donantis
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: donantis.