Jump to content

donandorum

E Victionario

Discretiva

donandorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dōnandōrum casus genitivus pluralis · genus masculinum gerundivi dōnandus
dōnandōrum casus genitivus pluralis · genus neutrum gerundivi dōnandus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /doːnanˈdoːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nan·dō·rum — morphologica: don-and-orum

Loci

[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis
354–430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Deinde parentes, fratres, conjux, liberi, propinqui, affines, familiares, et quicumque nobis aliqua necessitudine adjuncti sunt. Ipsa denique civitas, quae parentis loco haberi solet; honores etiam et laudes, et ea quae dicitur gloria popularis. Ad extremum pecunia, quo uno nomine continentur omnia quorum jure domini sumus, et quorum vendendorum aut donandorum habere potestatem videmur. Horum omnium quemadmodum lex illa sua cuique distribuat, difficile et longum est explicare, et plane ad id quod proposuimus non necessarium. —De libero arbitrio Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De libero arbitrio. (Universitas Turicensis): Liber primus. Caput XV, p. 32. — donandorum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: donandorum.