Jump to content

donanda

E Victionario

Discretiva

donanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

dōnanda

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dōnanda casus nominativus singularis · genus femininum gerundivi dōnandus
dōnanda casus vocativus singularis · genus femininum gerundivi dōnandus
dōnanda casus nominativus pluralis · genus neutrum gerundivi dōnandus
dōnanda casus accusativus pluralis · genus neutrum gerundivi dōnandus
dōnanda casus vocativus pluralis · genus neutrum gerundivi dōnandus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /doːˈnan.da/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nan·da — morphologica: don-and-a

dōnandā

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dōnandā casus ablativus singularis · genus femininum gerundivi dōnandus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /doːˈnan.daː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dō·nan·dā — morphologica: don-and-a

Loci

Lucius Annaeus Seneca
–3…+65
M. Annaeus Lucanus
39–65
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (41 p.C.n.)

  • Non expedit omnia videre, omnia audire. Multae nos iniuriae transeant, ex quibus plerasque non accipit qui nescit. Non vis esse iracundus? ne fueris curiosus. Qui inquirit quid in se dictum sit, qui malignos sermones etiam si secreto habiti sunt eruit, se ipse inquietat. Quaedam interpretatio eo perducit ut videantur iniuriae; itaque alia differenda sunt, alia deridenda, alia  donanda . —De ira libri III Senecae [1][2]

saec. I.  (ca. 62/65 p.C.n.)

  • si me degeneri stravissent fata sub hoste,
non derat fortis rapiendo dextera leto;
at nunc causa mihi est orandae sola salutis
dignum  donanda , Caesar, te credere vita. —Bellum civile sive Pharsalia M. Annaei Lucani [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • Si tibi legitimis pactam iunctamque tabellis
non es amaturus, ducendi nulla videtur
causa, nec est quare cenam et mustacea perdas
labente officio crudis  donanda , nec illud
quod prima pro nocte datur, cum lance beata
Dacicus et scripto radiat Germanicus auro. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 3. 11, versus 1 — donanda
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: donanda.
  3. 3.0 3.1 M. Annaeus Lucanus - Bellum civile sive Pharsalia. (Bibliotheca Augustana): Liber IV. [347] — donanda
  4. 4.0 4.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VI, versus 203 — donanda