dividuntor

E Victionario

Discretiva

dividuntor dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīviduntor tertia pluralis futurum passiva imperativus dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /diːwiˈduntor/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dun·tor — morphologica: di-vid-untor

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. VI.

  • Quas vero res communes inter se habent, hae pro eo, quantum cuique iuris competit, dividuntor. —Novellae selectae Iustiniani I Augusti (c.482–565). Novella CXXIII. De ecclesiasticis diversis capitulis.