dividunto

Discretiva

dividunto dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīviduntō	tertia pluralis	futurum	activa	imperativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈduntoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dun·tō — morphologica: di-vid-unto

Usus

Latinitas postclassica

saec. II. - saec. III.

¶ Sifus usurpatum est pro tubis ipsis id quod Graece dicitur. σίφων. In lege Rivalicia sic est, quae lata fuit rogante Populum. Ser. Sulpicio Ser. F. Rufo: Montani, paganive, siphonibus aquam dividunto; donec eam inter se diviserint, Praetoris iudicatio esto. —Fragmentum de significatione verborum Sexti Pompei Festi.