Jump to content

divideremus

E Victionario

Discretiva

divideremus dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīviderēmus prima pluralis imperfectum activa coniunctivus dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːwideˈreːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·de·rē·mus — morphologica: di-vid-eremus

Loci

[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

[+/-]

saec. IV.

  • Nam ideo videtur additus ternarius numerus, ut admoneamur ex qua multiplicatione facti sint centum quinquaginta tres: ac si diceretur, Centum quinquaginta in tria divide. Nam si diceretur, Centum quinquaginta duo, ex illo numero qui supercrevit admoniti, divideremus in septuaginta quinque: quoniam septuaginta quinque bis ducti, faciunt centum quinquaginta. —Sermones de tempore Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones de tempore. (Universitas Turicensis): Sermo CCLII. Caput VIII, p. 8 — divideremus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: divideremus.