dividere

Discretiva

dividere dictio est in variis linguis:

• Danice: dividere
• Italice: dividere
• Norvegice: dividere

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidere	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	dīvidō (dīvidere)
dīvidere	—	praesens	activa	infinitivus	dīvidō

Appellatio

API: /diːˈvidere/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·de·re — morphologica: di-vid-ere

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• orta suburbanis quaedam fuit Anna Bovillis,

pauper, sed multae sedulitatis anus;

illa, levi mitra canos incincta capillos,

fingebat tremula rustica liba manu,

atque ita per populum fumantia mane solebat

dividere: haec populo copia grata fuit.

pace domi facta signum posuere Perennae,

quod sibi defectis illa ferebat opem. —Fasti Ovidii Nasonis

class.

• Si neque qui exsugat neque cucurbitula est, sorbere oportet ius anserinum vel ovillum vel vitulinum et vomere, vivum autem gallinaceum pullum per medium dividere et protinus calidum super volnus imponere, sic ut pars interior corpori iungatur. —De Medicina Celsi

saec. I.

• colores diversos picturae intexere Babylon maxime celebravit et nomen inposuit. plurimis vero liceis texere, quae polymita appellant, Alexandria instituit, scutulis dividere Gallia. —Naturalis historia Plinii