dividentium

E Victionario

Discretiva

dividentium dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
dīvidentium casus genitivus pluralis participii dīvidēns

Appellatio[+/-]

API: /diːwiˈdentium/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·ti·um — morphologica: di-vid-ent-ium

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79 Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Dipoeni quidem Ambracia, Argos, Cleonae operibus refertae fuere. Omnes autem candido tantum marmore usi sunt e Paro insula, quem lapidem coepere lychniten appellare, quoniam ad lucernas in cuniculis caederetur, ut auctor est Varro, multis postea candidioribus repertis, nuper vero etiam in Lunensium lapicidinis. sed in Pariorum mirabile proditur, glaeba lapidis unius cuneis dividentium soluta, imaginem Sileni intus extitisse. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Si non ita, quomodo potentia plurium partium alia atque alia, ex alia atque alia divisibilium, dividentium, intercipientium, interceptarumque differentia? —De somnii interpretatione Iordani Bruni [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXVI, cap. iv, [14] — dividentium
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: dividentium.
  3. 3.0 3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De somnii interpretatione (Universitas Turicensis): Sententia XII..  — dividentium