dividentibus

Discretiva

dividentibus dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
dīvidentibus	casus dativus pluralis	participii dīvidēns
dīvidentibus	casus ablativus pluralis	participii dīvidēns

API: /diːwiˈdentibus/

Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·ti·bus — morphologica: di-vid-ent-ibus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

tres namque in succensa sarmenta soiectae dividentibus se tegumentis rapiuntur, tum evolsae carnes earum cocuntur in congio aquae sale modice addito; ita decoctarum ad tertias partes sucus paralysim et articularios morbos sentientibus bibitur. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

saec. XVI.

Quarum prima est, quia duabus causis aliquid velocius tardiusque movetur; alia quae est ex parte medii, quod densius est aut rarius, crassius est aut subtilius, unde magis minusque dividentibus resistat; alia quae est maior minorque gravitas levitasve, qua corpus citius vehementiusque aut tardius debiliusque dividatur penetrandum, quod maneat vel contrario motu moveatur. —Figuratio Aristotelici Physici auditus Iordani Bruni ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXII, cap. xiv, [39] — dividentibus
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: dividentibus.
↑ ^3.0 ^3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Figuratio Aristotelici Physici auditus. (Universitas Turicensis): Liber IV. Cap. II. [Art. III] — dividentibus