Jump to content

dividant

E Victionario

Discretiva

dividant dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvidant tertia pluralis praesens activa coniunctivus dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈdiːwidant/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dant — morphologica: di-vid-ant

Usus

[+/-]
Latinitas mediaevalis

saec. VIII.

  • Minimum autem omnium, et quod nulla ratione dividi queat tempus, atomum Graece, hoc est, indivisibile sive insectibile, nominant: quod ob sui pusillitatem grammaticis potius quam calculatoribus visibile est: quibus cum versum per verba, verba per pedes, pedes per syllabas, syllabas per tempora dividant, et longae quidem duo tempora, unum brevi tribuant, ultra in quod dividant non habentibus, hoc atomum nuncupari complacuit. —De ratione temporum Bedae (672-735). Caput III. De minutissimis temporum spatiis.

Loci

[+/-]
Hildegardis Bingensis
1098-1179
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • Quod si hi duo in una devotione dissentiunt ut mundum relinquant, tunc se omnino ab invicem non separent, quia ut sanguis a carne separari non potest quandiu spiritus in illa manet, ita nec maritus nec uxor se ab invicem dividant, sed simul in una voluntate ambulent. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio secunda — dividant
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: dividant.