dividamini

Discretiva

dividamini dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidāminī	secunda pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdaːminiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dā·mi·nī — morphologica: di-vid-amini

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

• Et quia hoc vos uno ore profiteri non nescio, quid causae exstiterit ut in tam varias dividamini sectas, ut quae sit vera, quaeve sit falsa, intelligi a nobis omnino non possit, priusquam vestro certamine, digno patientiae moderamine habito, quid sit congruum diligentius cognoscamus. —Dialogus contra Arianos Vigilii Tapsensis (ca. 365-405). Liber primus.