dividamini

E Victionario

Discretiva

dividamini dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīvidāminī secunda pluralis praesens passiva coniunctivus dīvidō (dīvidere)

Appellatio[+/-]

API: /diːwiˈdaːminiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·vi·dā·mi·nī — morphologica: di-vid-amini

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

  • Et quia hoc vos uno ore profiteri non nescio, quid causae exstiterit ut in tam varias dividamini sectas, ut quae sit vera, quaeve sit falsa, intelligi a nobis omnino non possit, priusquam vestro certamine, digno patientiae moderamine habito, quid sit congruum diligentius cognoscamus. —Dialogus contra Arianos Vigilii Tapsensis (ca. 365-405). Liber primus.