Jump to content

diruerunt

E Victionario

Discretiva

diruerunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruērunt tertia pluralis perfectum activa indicativus dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːruˈeːrunt/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·ē·runt — morphologica: di-ru-erunt

Usus

[+/-]
Latinitas mediaevalis

saec. XIV.

  • Sed primo descenderunt in Cyprum et ceperunt maiorem civitatem illius regni que Constancia vocabatur ibique est beati Barnabe apostoli sepultura. Expoliata igitur infinitis diviciis civitate et innumerabilibus populis captivatis funditus civitatem ipsam taliter diruerunt que nunquam fuit ulterius habitata. —Flos historiarum terrae orientis Haytoni Armeni († c.1310). Liber II. Caput II. [De natione Sarracenorum qualiter acquisiverunt dominium terre Asye et illi seminaverunt falsissimam legem Mahometi et quanto tempore illius terre dominium tenuerunt.]