diruerit

E Victionario

Discretiva

diruerit dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruerit tertia singularis perfectum activa coniunctivus dīruō (dīruere)
dīruerit tertia singularis futurum exactum activa indicativus dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /diːˈru.erit/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·e·rit — morphologica: di-ru-erit

Usus[+/-]

Latinitas nova

saec. XVI. - saec. XVII.

  • quem tamen iustum dolorem summa in praesens dissimulatione pressit. auxit indignationem occultam, quod mox capta urbe non eam, sicuti iussus erat diruerit, sed novam munitionem ad illam servandam exstrui iusserit, concesasa interim militi praeda, quae ipsius commodo cedere debebat, suspecta prorsus liberalitate. —Historiae sui temporis libri CXX Iacobi Augusti Thuani (1553-1617). Liber LVIII.