Jump to content

diruebat

E Victionario

Discretiva

diruebat dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruēbat tertia singularis imperfectum activa indicativus dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /diːruˈeːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·ē·bat — morphologica: di-ru-ebat

Usus

[+/-]
Latinitas nova

saec. XVIII.  (1742 p.C.n.)

  • Mira ille linguae volubilitate pollens diruebat, aedificabat, quadrata rotundis mutabat, syllogismorum captionumque dialecticarum laqueis strepebat, et unumquemque opponentem distinguendo, subsumendo et limitando eludere ac ad silentium pro lubitu reducere callebat. —Nicolai Klimii iter subterraneum Ludovici Holbergii (1684-1754). Caput III: Descriptio urbis Kebae.