diruas

E Victionario

Discretiva

diruas dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruās secunda singularis praesens activa coniunctivus dīruō (dīruere)

Appellatio[+/-]

API: /ˈdiːru.aːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·ās — morphologica: di-ru-as

Usus[+/-]

Latinitas postclassica

saec. V.

  • igitur haudquaquam recte duas in diabolo substantias infitiabere, quia etiam memet spreto necessarium profecto erit, ut tute cedas tibi et partem prosecutionum tuarum parte subplodas falsumque vero diruas. habet ergo diabolus, ipse tamen incorporeus, corpus suum, quia et sentire sine corpore corporea tormenta non poterit.
De statu animae Claudiani Mamerti († 474). Liber tertius: VIII. Quod angeli boni sive mali spiritus sunt non corpora nec angelus videt eum per corpus nec homo corporeus videt angelum nisi angelus adsumpserit visibile corpus.