diruam

Discretiva

diruam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīruam	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	dīruō (dīruere)
dīruam	prima singularis	futurum	activa	indicativus	dīruō (dīruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːru.am/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·am — morphologica: di-ru-am

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Unde et ego auferam defensionem eius, quoniam alium adiutorem non habet, et alieni a vita eum diripient, diruam quoque minutionem ipsius, et a daemonibus conteretur, et sic a bonis angelis deseretur. Nam omnis connexio concupiscentiarum illius auferetur, et canibus bestiisque distribuetur, quia minus quam animalia me cognovit, cum illa ut creata sunt faciant, quapropter etiam ut stercus conculcabitur, atque ab omni beatitudine deseretur. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis