dilatura
Discretiva
|
dilatura dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]dīlātūra
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| dīlātūra | casus nominativus singularis · genus femininum | participii dīlātūrus |
| dīlātūra | casus vocativus singularis · genus femininum | participii dīlātūrus |
| dīlātūra | casus nominativus pluralis · genus neutrum | participii dīlātūrus |
| dīlātūra | casus accusativus pluralis · genus neutrum | participii dīlātūrus |
| dīlātūra | casus vocativus pluralis · genus neutrum | participii dīlātūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /diːlaːˈtuːra/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·lā·tū·ra — morphologica: di-lat-ur-a
dīlātūrā
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| dīlātūrā | casus ablativus singularis · genus femininum | participii dīlātūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /diːlaːˈtuːraː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dī·lā·tū·rā — morphologica: di-lat-ur-a