dilatatae

Discretiva

dilatatae dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
dīlātātae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii dīlātātus
dīlātātae	casus dativus singularis · genus femininum	participii dīlātātus
dīlātātae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii dīlātātus
dīlātātae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii dīlātātus

API: /diːlaːˈtaːtae̯/

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·tae — morphologica: di-latat-ae

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

postea culinarum artes, ut clunes spectentur, ut dividantur in tergora, ut a pede uno dilatatae repositoria occupent. —Naturalis historia Plinii ^[1]^[2]

saec. XII.

Sed et reliquae quatuor, quae finetenus sunt, aliam, sed tamen parem sibimet formam paremque distinctionem habent, quia illae tam australi quam in septentrionali parte ex utroque latere praefatarum mediarum partium dilatatae, in interioribus finibus suis, qui versus praedictam quintam partem respiciunt, aliquantum constrictae sunt. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 71, [140] — dilatatae
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: dilatatae.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars secunda. Visio quinta, IV — dilatatae