Jump to content

digno

E Victionario

Notatio

[+/-]

Verbum transitivum

[+/-]

dign|ō, -āre, -āvi, -ātum

  1. dignitate afficere

Coniugatio

[+/-]
Radix praesens dign-
Praesens indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. dignō dignāmus I. dignor dignāmur
II. dignās dignātis II. dignāris dignāminī
III. dignat dignant III. dignātur dignantur
Imperativus
act. dignā dignāte pass. dignāre dignāminī
Imperativus futurus
II. dignātō dignātōte II. dignātor
III. dignātō dignantō III. dignātor dignantor
Praesens subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. dignem dignēmus I. digner dignēmur
II. dignēs dignētis II. dignēris dignēminī
III. dignet dignent III. dignētur dignentur
Imperfectum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. dignābam dignābāmus I. dignābar dignābāmur
II. dignābās dignābātis II. dignābāris dignābāminī
III. dignābat dignābant III. dignābātur dignābantur
Imperfectum subiunctivum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. dignārem dignārēmus I. dignārer dignārēmur
II. dignārēs dignārētis II. dignārēris dignārēminī
III. dignāret dignārent III. dignārētur dignārentur
Futurum indicativum
act. sing. plur. pass. sing. plur.
I. dignābō dignābimus I. dignābor dignābimur
II. dignābis dignābitis II. dignāberis dignābiminī
III. dignābit dignābunt III. dignābitur dignābuntur
Radix perfecta dignāv-
Perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. dignāvī dignāvimus
II. dignāvistī dignāvistis
III. dignāvit dignāvērunt
Perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. dignāverim dignāverīmus
II. dignāverīs dignāverītis
III. dignāverit dignāverint
Plusquam perfectum indicativum
act. sing. plur.
I. dignāveram dignāverāmus
II. dignāverās dignāverātis
III. dignāverat dignāverant
Plusquam perfectum subiunctivum
act. sing. plur.
I. dignāvissem dignāvissēmus
II. dignāvissēs dignāvissētis
III. dignāvisset dignāvissent
Futurum perfectum
act. sing. plur.
I. dignāverō dignāverimus
II. dignāveris dignāveritis
III. dignāverit dignāverint
Infinitivi
act. pass.
praes. dignāre dignārī
perf. dignāvisse
Participia
praes. dignāns, -antis
perf. dignātus, -a, -um
fut. dignātūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. dignandum, -ī
adiect. dignandus, -a, -um
supina dignātum, dignātū

Dictiones derivatae

[+/-]

Usus

[+/-]

saec. XX.