demonstrationem
Discretiva
demonstrationem dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
dēmōnstrātiōnem | casus accusativus singularis | substantivi dēmōnstrātiō |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /deːmoːnstraːtiˈoːnem/ (classice) - Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ti·ō·nem — morphologica: de-monstration-em
Loci[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- Clarissima herbarum est Homero teste quam vocari a dis putat moly, et inventionem eius Mercurio adsignat contraque summa veneficia demonstrationem. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 8, [26] — demonstrationem
- ↑ Vicicitatio: demonstrationem.