demonstrata

E Victionario

Discretiva

demonstrata dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

dēmōnstrāta[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dēmōnstrāta casus nominativus singularis · genus femininum participii dēmōnstrātus
dēmōnstrāta casus vocativus singularis · genus femininum participii dēmōnstrātus
dēmōnstrāta casus nominativus pluralis · genus neutrum participii dēmōnstrātus
dēmōnstrāta casus accusativus pluralis · genus neutrum participii dēmōnstrātus
dēmōnstrāta casus vocativus pluralis · genus neutrum participii dēmōnstrātus
Appellatio[+/-]
API: /deːmoːnsˈtraːta/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ta — morphologica: de-monstrat-a

dēmōnstrātā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
dēmōnstrātā casus ablativus singularis · genus femininum participii dēmōnstrātus
Appellatio[+/-]
API: /deːmoːnsˈtraːtaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·tā — morphologica: de-monstrat-a

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • inde ratio nata, votum quoque factum e vitio portentosis ingeniis, et gemina demonstrata via luxuriae, ut color alius operiretur alio, suavior ita fieri leniorque dictus; quin et terrena miscere coccoque tinctum Tyrio tinguere, ut fieret hysginum. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 65, [140] — demonstrata
  2. Vicicitatio: demonstrata.