demonstrantes

Discretiva

demonstrantes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēmōnstrantēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii dēmōnstrāns
dēmōnstrantēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii dēmōnstrāns
dēmōnstrantēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii dēmōnstrāns
dēmōnstrantēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii dēmōnstrāns
dēmōnstrantēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii dēmōnstrāns
dēmōnstrantēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii dēmōnstrāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtranteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·tran·tēs — morphologica: de-monstr-ant-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• drachmae enim pondere lusum <f>u<r>oris gigni dixerunt, species vanas imaginesque conspicuas obversari demonstrantes; duplicatum hunc modum legitimam insaniam facere; quidquid vero adiciatur ponderi, repraesentari mortem. —Naturalis historia Plinii