cycnum

Discretiva

cycnum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cycnum	casus accusativus singularis	substantivi cycnus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkyk.num/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cyc·num — morphologica: cycn-um

Formae aliae

• cygnum

Loci

Publius Vergilius Maro –70…–19

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• qualis ubi aut leporem aut candenti corpore cycnum

sustulit alta petens pedibus Iovis armiger uncis,

quaesitum aut matri multis balatibus agnum

Martius a stabulis rapuit lupus. undique clamor

tollitur: invadunt et fossas aggere complent,

ardentis taedas alii ad fastigia iactant. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis