Discretiva
|
cycnum dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| cycnum
|
casus accusativus singularis
|
substantivi cycnus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: cyc·num — morphologica: cycn-um
Formae aliae[+/-]
|
|
Publius Vergilius Maro
–70…–19
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (ca. 29-19 a.C.n.)
- qualis ubi aut leporem aut candenti corpore cycnum
- sustulit alta petens pedibus Iovis armiger uncis,
- quaesitum aut matri multis balatibus agnum
- Martius a stabulis rapuit lupus. undique clamor
- tollitur: invadunt et fossas aggere complent,
- ardentis taedas alii ad fastigia iactant. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis [1][2]
Fontes
