Discretiva
|
cycni dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| cycnī
|
casus genitivus singularis
|
substantivi cycnus
|
| cycnī
|
casus nominativus pluralis
|
substantivi cycnus
|
| cycnī
|
casus vocativus pluralis
|
substantivi cycnus
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: cyc·nī — morphologica: cycn-i
Formae aliae[+/-]
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Quae autem altiora sunt, ut anseres, ut cycni, ut grues, ut camelli, adiuvantur proceritate collorum; manus etiam data elephantost, quia propter magnitudinem corporis difficiles aditus habebat ad pastum. At quibus bestiis erat is cibus, ut aliis generis escis vescerentur, aut vires natura dedit aut celeritatem. —De natura deorum Ciceronis [1][2]
Fontes
